ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
στον αγαπητό μας Κώστα από τον συνάδελφό του Γ .Δομινάρη, (4/10/2010)
Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τον θάνατο του αγαπημένου μας Κωνσταντίνου, είναι ίσως η σιγή. Σιγή όμως που δεν απωθεί το γεγονός, αλλά το κοιτάζει κατάματα, γιατί οξύτατα διαπερνά τις συνειδήσεις μας, με οδύνη και σπαραγμό, συνθέτοντας ένα τεράστιο και ζοφερό ερωτηματικό.
Κώστα, αν σε ρωτούσαμε ΄΄γιατί΄΄, θα μας απαντούσες ΄΄αν ήσασταν στη θέση μου θα καταλαβαίνατε΄΄.
Δεν άντεξες τον αβάσταχτο πόνο, τον ανεξέλεγκτο. Θόλωσε η ευαίσθητή σου αντίληψη, θωρώντας τον πληγή αγιάτρευτη, της αξιοπρέπειάς σου. Και προχώρησες προς τα ’κει που νόμισες ότι θα τον νικήσεις. Και πλήγωσες όλους εμάς που ψάχνουμε να σε δικαιολογήσουμε και να σε προπέμψουμε στον θεό της αγάπης εκλιπαρώντας∙ δεν το’ θελε∙ αλλά το θεώρησε χρέος. Νόμισε στην αρχή∙ και μετά πίστεψε ότι έπρεπε∙ και έπεσε∙ για την τιμή.
Επειδή όλοι ξέρουμε τι είναι ο πόνος, ότι είναι άγνωστες και απρόβλεπτες οι διαβαθμίσεις του, ότι κάποτε είναι άφατος και απελπίζει τους ευαίσθητους, στεκόμαστε με κατανόηση και δέος.
Δεν τον άντεξες Κωνσταντίνε τον πόνο∙ και αναμετρήθηκες μαζί του απονενοημένα και θεαματικά. Στο κλείσιμο αυτό της ζωής σου, το τόσο πρόωρο, ανελκύουμε αυθόρμητα από μέσα μας τις μνήμες της τόσο ευγενικής σου ποιότητας, ως κλαύσαντες και κλαίοντες, εν δάκρυσιν ή αδακρύτως∙ και καταθέτουμε στη σωρό σου τον ασπασμό μας και την κατανοούσα συμπάθειά μας, για το ασύλληπτο τραύμα σου.
Το δυστύχημά σου, αναζωογονεί με φόντο την ατέρμονη αιωνιότητα, την αγάπη μας για το πνεύμα σου και την ανεξάλειπτη ψυχή σου, που γίνεται συμπαθέστερη, επειδή εκοπίασε υπερβαλλόντως και συνεθλίβη. Άλλαξες τόπον, ένθα απέδρα πάσα οδύνη λύπη ή στεναγμός και συναντάς την ζωή την ατελεύτητη.
Όλοι εμείς οι συνάδελφοί σου, που σε γνωρίσαμε επί έτη πολλά και σ’ αγαπήσαμε, θερμά παρακαλούμε τον τρωθέντα και αφάτως πονέσαντα στο σώμα και στην ψυχή του θεάνθρωπο, να αγκαλιάσει λυτρωτικά και τη δική σου παρουσία, που τόσο δραματικά εξήλθε από τον παρόντα βίο στον επέκεινα.
Θα ’ναι ανάμεσά μας, διαλεκτική και εσαεί αγαπητή η μνήμη της πνευματικής σου ταυτότητας, ως καταξιωμένου στις διαπροσωπικές και παιδαγωγικές σχέσεις συναδέλφου.
Αιωνία σου η μνήμη, συνάδελφε Κωνσταντίνε
Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ Κωνσταντίνε
Αιωνία σου η μνήμη, συμπορευτή μας
και καλή αντάμωση όλων μας
εν ταις σκηναίς των δικαίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου