Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Πρόσκληση από το Ανοικτό Λαικό Πανεπιστήμιο

Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση του Α.Λ.Π. Γιαννιτσών περιόδου 2008 - 2009, που θα γίνει σε συνεργασία με τη Δ.Ε.Π.Α. Γιαννιτσών τη Δευτέρα 9.3.09 και ώρα 7.00μ.μ στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Γιαννιτσών με θέμα:"Ο Σταμ. Σταματίου ως Νομάρχης Πέλλας: Φιλολογικά και Δημοσιογραφικά τεκμήρια" και ομιλητή τον κ. Νικολάου Δημήτριο Φιλόλογο.
Με εκτίμηση
Ο Πρόεδρος Ι.Λ.Ε.Γιαννιτσών
Χ. Ιωαννίδης
Ο. Γ. Γραμματέας
Α. Σταμενίτης

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Ο Τύπος της Θεσσαλονίκης αναφέρεται στην 18η Κινητή Αναγνωστική Λέσχη

Η δημοσιογράφος κ. Μ. Καραούλη, από την έγκριτη εφημερίδα της Θεσσαλονίκης "Μακεδονία", αναφέρθηκε χθες στην εκδήλωση τηλεδιάσκεψη που πραγματοποίησαν οι σχολικές βιβλιοθήκες του 1ου ΓΕΛ Ελευσίνας και του σχολείου μας στα πλαίσια της 18η Κινητής Αναγνωστικής Λέσχης με θέμα "Ο χρόνος με άξονα τους πύργους ρολογιών των πόλεων μας". Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

14 Φεβρουαρίου Ημέρα Μνήμης του Μακεδονομάχου Γκόνου Γιώτα

Παραλάβαμε από τον εκπαιδευτικό και συγγραφέα κ. Ι. Παπαλαζάρου το βιβλίο του «Ο Μακεδονικός Αγώνας στην περιοχή των Γιαννιτσών – Γκόνος Γιώτας, Το Στοιχειό του Βάλτου». Η εξαίρετη αυτή μονογραφία αποτελεί έκδοση της Ι.Λ.Ε. Γιαννιτσών «Ο Φίλιππος» και αναφέρεται κυρίως στην περιοχή του βάλτου των Γιαννιτσών. Ευχαριστούμε το συγγραφέα και θυμίζουμε ότι στα πλαίσια της εορτής του βιβλίου, μαθητές του 1ου ΕΠΑ.Λ τον υποδέχθηκαν στη βιβλιοθήκη μας και συζήτησαν μαζί του θέματα γύρω από τον Μακεδονικό Αγώνα στην περιοχή των Γιαννιτσών και κυρίως για τη ζωή και το έργο του τοπικού ήρωα της πόλης των Γιαννιτσών Μακεδονομάχου οπλαρχηγού Γκόνου Γιώτα, ο οποίος σκοτώθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1911.


Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Ομιλία ιατρού για τον πάσχοντα

Με ιδιαίτερη χαρά δημοσιεύουμε ομιλία ιατρού που έγινε την ημέρα εορτής των Ιατρών 31.1.09.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΣΧΟΝΤΑ


«Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοις δύναμιν και
εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια και νόσους θεραπεύειν¨ και απέστειλεν αυτούς κηρύσσειν την βασιλείαν του Θεού και ιάσθαι τους ασθενούντας.» (Λκ. Θ’, 1-2 )


Έχετε ποτέ σκεφτεί ότι ο Κύριος έστειλε τους μαθητές Του όχι μόνο να κηρύττουν, αλλά και να θεραπεύουν τους ασθενείς; Αν ο Κύριος θεωρούσε την θεραπεία των ασθενών έργο τόσο σημαντικό, ώστε το έβαζε σε μια σειρά με το κύρηγμα του Ευαγγελίου, τότε αυτό σημαίνει ότι είναι ένα από τα σπουδαιότερα ανθρώπινα έργα. Δεν είπε¨ «Να κυρήσσετε το Ευαγγέλιο και να μαθαίνεται στους ανθρώπους, πώς να οικοδομήσουν την κοινωνική ζωή». Πουθενά δεν λέει κάτι τέτοιο. Δίνει όμως στους αποστόλους την εντολή να θεραπεύουν τις ασθένειες. Γιατί έτσι ; διότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και ο ίδιος θεράπευε τους ανθρώπους, έδιωχνε δαιμόνια και ανάσταινε νεκρούς, στους δε μαθητές Του, έδωσε εντολή να θεραπεύουν του ασθενείς. Γιατί οι αρρώστιες είναι ο μεγαλύτερος πόνος, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Υπάρχουν πολλές και φοβερές ασθένειες που βασανίζουν τον άνθρωπο, καταστρέφουν τη ζωή του και τον φέρνουν σε απελπισία. Αλλά ο Θεός είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και από μας ζητάει να είμαστε ελεήμονες και να κάνουμε έργα αγάπης. Και το πρώτο από τα έργα της ελεημοσύνης, είναι η θεραπεία των ασθενών, γιατί μ΄αυτό τον τρόπο δείχνουμε την συμπόνια και την αγάπη μας προς τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.
Αυτά, σχολίαζε σ’ ένα κυρηγμά του ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός. Και συνεχίζει¨ Μακάριος είναι εκείνος ο ιατρός που ασχολείται με την επιστήμη του κινούμενος από αγάπη προς τους ασθενείς, που έγινε γιατρός όχι για να ζει καλά και ωραία, αλλά επειδή ήθελε να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του. Μακάριος είναι γιατί κάνει, ένα από τα δύο έργα των μαθητών του Χριστού.
Η εντυπωσιακή πρόοδος στη σύγχρονη εποχή από την ραγδαία εισβολή της τεχνολογίας στον ιατρικό χώρο, αύξησε την απόσταση ιατρού – ασθενούς, με αποτέλεσμα, ο πάσχον άνθρωπος να θεωρείται ενδιαφέρον «περιστατικό» ή απλά μια ενδιαφέρουσα «περίπτωση», με αποτέλεσμα να χάνεται η ανθρώπινη επαφή, που είναι απαραίτητη για την καλή πορεία του ασθενούς.
Ωστόσο, πέρα από την δικαιολογία της τεχνολογίας, και της ταχύτητας, και όλοι μας, ο καθένας στην θέση του, μπορεί να εκτελεί την διακονία του (του δασκάλου, του δικαστή, του κληρικού, του γιατρού), « ελαφρά τη καρδία» και χωρίς αληθινό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που έχει απέναντι του. Κι αυτό ακριβώς είναι το σημείο όπου πρέπει να προσηλώσουμε τη ματιά της ψυχής μας και πάλι στον βίο του Αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως του γιατρού και ομολογητού της πίστεως μας.
Στον κάθε ασθενή που πήγαινε να τον επισκεφθεί, αντίκριζε ο Άγιος, όχι ένα μεμονωμένο ιατρικό περιστατικό, όπως το ορίζει μάλιστα η δεοντολογία της ιατρικής επιστήμης, αλλά πρώτα απ’ όλα την εικόνα του Θεού. Ο κάθε ασθενής ήταν για τον Άγιο, πάνω απ’ όλα, ένα παιδί του Θεού που έπασχε. Είχε θέσει ως πρωταρχικό σκοπό της ύπαρξής του τη διακονία του πάσχοντος ανθρώπου, ο οποίος τις περισσότερες φορές, ανήκε στους φτωχούς, στα πλάσματα του Θεού, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα. Αυτός ακριβώς ο άνθρωπος, γινόταν το αντικείμενο της ιδιαίτερης φροντίδας και προσοχής του. Και σ’ αυτόν αφιέρωνε όλες τις γνώσεις του, τις δυνάμεις του και τα μέσα που διέθετε.
Όταν το 1903, ως απόφοιτο του ιατρικού πανεπιστημίου τον ρώτησαν οι φίλοι και συνάδελφοί του, τι θα ήθελε να κάνει στην ιατρική του καριέρα, τους απάντησε ξαφνιάζοντας τους, πως η επιθυμία του ήταν να δουλέψει στην επαρχία, σαν απλός «μουζίκος γιατρός», για να βοηθά τους φτωχούς ανθρώπους σ’ όλη την διάρκεια της ζωής του!
Αυτή η απάντηση, εκπλήσσει πολύ περισσότερο στις μέρες μας. Ένας αριστούχος απόφοιτος της ιατρικής που έχει προκαλέσει τον θαυμασμό όλων των καθηγητών του για τις ικανότητες και τις γνώσεις του, είναι λογικό να σκέφτεται μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα, ένα υπερεξοπλισμένο χειρουργείο στο μεγαλύτερο νοσοκομείο, όπου θα μπορούσε με άνεση να πραγματοποιεί τις πιο εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις, και άλλα παρόμοια. Ωστόσο στα απλά και ανεπιτήδευτα λόγια του αγίου, κρύβεται η απλή και αγνή αλήθεια της αυταπάρνησης, της αυτοθυσίας του νεαρού γιατρού για χάρη του πάσχοντος ανθρώπου. Κρύβεται μια βαθειά και ανόθευτη αγάπη και ένας απύθμενος ζήλος για μια χωρίς όρια προσφορά. Τον σταυρό της σωματικής ασθένειας, του πόνου και της φτώχειας, ονειρεύεται, σαν άλλος Κυρηναίος, να τον ελαφρύνει απ’ τους ώμους των αδελφών του.
Βλέποντας σε κάθε άνθρωπο την εικόνα του Θεού, ο άγιος Λουκάς, δεν μπορούσε να παραμένει αδιάφορος προς τον ανθρώπινο πόνο. Βιώνει τον πόνο του καθενός ως προσωπικό πόνο και σπεύδει να βοηθήσει, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας η της νύχτας, χωρίς να υπολογίζει ούτε τις πιο δύσκολες της ίδιας της πολυβασανισμένης ζωής του.
Μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου πολέμου, όταν το νοσοκομείο της Τασκένδης ήταν γεμάτο από τους τραυματίες, χειρουργούσε ασταμάτητα προσπαθώντας να σώσει όσο το δυνατών περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Ήταν αδιάφορο γι αυτόν αν ο ασθενής του ήταν στρατιώτης του κόκκινου ή του λευκού στρατού. Στον καθένα απ’ αυτούς έβλεπε την εικόνα του Θεού, και έκανε ότι μπορούσε για να τον σώσει.
Τον καλούσαν πολύ συχνά στο χειρουργείο μέσα στη νύχτα και κάθε φορά ο νεαρός χειρουργός υπομονετικά και αγόγγυστα έσπευδε να βοηθήσει τον ασθενή. Εκείνη την περίοδο είχε αρρωστήσει και η σύζυγός του. Είχε προσβληθεί από φυματίωση και παρέμενε στο κρεβάτι. Η φροντίδα για τα τέσσερα παιδιά του, όπως κι όλες οι δουλειές του σπιτιού, είχαν πέσει επάνω του και επιπλέον χειρουργούσε 12-14 άτομα την ημέρα!
Μια συνηθισμένη εικόνα που έμεινε χαραγμένη στο μυαλό των παιδιών του ήταν η παρακάτω. Ο καθηγητής πατέρας τους ερχόταν αργά το βράδυ στο σπίτι, ξεκίναγε να ετοιμάσει φαγητό για την επόμενη μέρα, και έπειτα δένοντας γάζες στην σκούπα σφουγγάριζε το πάτωμα, για να αποστειρώσει, έστω μ’ αυτόν τον υποτυπώδη τρόπο το χώρο όπου βρισκόταν η άρρωστη γυναίκα του. Αργότερα η έλλειψη φαγητού είχε αναγκάσει την οικογένεια του Βόινο- Γιασενέσκι(αυτό ήταν το επίθετο του Αγίου), να σιτίζεται από την κοινή κουζίνα του νοσοκομείου.
Έκπληξη προκαλεί και το γεγονός, ότι όλο αυτό το ηθικό και ψυχολογικό βάρος των προβλημάτων του, δεν είχε επηρεάσει καθόλου τις σχέσεις του με τους ασθενείς του. Περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο νοσοκομείο και υπηρετούσε πιστά τον πάσχοντα ανθρωπο, στερώντας έτσι το εαυτό του και από τον παραμικρό χρόνο ξεκούρασης. Δεν μπορούσε να λειτουργήσει διαφορετικά. Η αγάπη για τον πλησίον, γέμιζε την καρδιά του και ενέπνεε την μαρτυρική ζωή του. Ήταν ο γιατρός που δεν λογάριαζε τον εαυτό του με την λέξη «εγώ», αλλά μόνο με την λέξη «εσύ».
Ο άγιος ήταν ένας σπάνιος γιατρός. Θα του ταίριαζε καλύτερα ο χαρακτηρισμός «ποιμένας με ιατρική μπλούζα». Τα προβλήματα υγείας, οποιουδήποτε από τους ασθενείς του, ή οποιαδήποτε επιπλοκή της αρρώστιας τους παρουσιαζόταν, ήταν γι αυτόν πηγή πόνου και θλίψης. Κι αυτό γιατί αντιλαμβανόταν τον ασθενή στην ιατρική του πρακτική, όχι σαν το «περιστατικό το τάδε θαλάμου», αλλά σαν εικόνα του Θεού, πρόσωπο μοναδικό και ανεπανάληπτο., το οποίο εκείνη τη στιγμή υπέφερε και πονούσε.
Ο άγιος έγραφε κάποτε στο γιό του «υποφέρω φριχτά, εάν ο ασθενής μου πεθάνει μετά την εγχείρηση. Σήμερα είχαμε τρεις θανάτους στο χειρουργείο και είμαι εντελώς καταβεβλημένος. Εσύ ως θεωρητικός δεν γνωρίζεις τον πόνο αυτό, για μένα όμως, μέρα με την ημέρα, ο πόνος αυτός γίνεται όλο και πιο βασανιστικός κι ανυπόφορος…». Πόσο βαθειά βίωνε τον πόνο κάθε ανθρώπου και τι ενδιαφέρον έδειχνε για το πρόσωπο κάθε ανθρώπου – «τον κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού»!
Αυτή η άνευ όρων φιλανθρωπία κι η αντιμετώπιση του πασχοντος και του θανόντος, στις μέρες μας φαίνεται να είναι σπάνια, ακόμα και εξαίρεση. Στους κόλπους της Ορθόδοξης εκκλησίας, η ιστορία γνωρίζει πολλά τέτοια παραδείγματα, τα οποία αναμφίβολα είχαν εμπνεύσει και τον άγιο Λουκά. Ο άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς, ο ιατρός, του οποίου έφερε το όνομα, κι όλη η γνωστή σειρά των αγίων Αναργύρων ιατρών, όπως και των αγίων Κύρου και Ιωάννου των οποίων σήμερα τιμούμε τη μνήμη, όλη αυτή η παράδοση των αιώνων, όλη αυτή η εμπειρία δεν μπορούσε να μην επηρεάσει την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης στη διάρκεια της ιστορίας της.
Με καθέναν από τους ασθενείς του ο άγιος Λουκάς, συνδεόταν σε προσωπικό επίπεδο, θυμόταν τον καθένα προσωπικά, γνώριζε το όνομά του, συγκρατούσε στη μνήμη του όλες τις λεπτομέρειες της εγχείρησης και της μετεγχειρητικής περιόδου. Έλεγε πως «για έναν χειρουργό δε πρέπει να υπάρχουν περιστατικά, παρά μόνο ο ζωντανός άνθρωπος που πάσχει.»
Η μορφή του αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα, υποδειγματικό πρότυπο για όλους μας. Ενσάρκωσε σε τέτοιο βαθμό την αγάπη προς τους συνανθρώπους του, είχε τόσο εύρος στην επιστημονική του κατάρτιση, τόση αυστηρότητα για τον εαυτό του, τόση αφοσίωση στον ευαγγελισμό του λόγου του Θεού, τόσο βάθος στην προσευχή, τόση εγκατάλειψη στην θεία πρόνοια, τόση αγάπη προς τον Κύριο και προς την εκκλησία! Είναι πραγματικά φαινόμενο μοναδικό.
Θα τελειώσουμε μεταφέροντας τα λόγια του Ιπποκράτη σχετικά με την αγάπη προς τον ασθενή. «Όπου υπάρχει φιλανθρωπία εκεί υπάρχει και αποτελεσματικό ενδιαφέρων για την επιστήμη. Γιατί μερικοί άρρωστοι, μολονότι κατανοούν την σοβαρότητα της αρρώστιάς τους, εντούτοις επειδή έχουν πεποίθηση στην φιλάνθρωπη μέριμνα του ιατρού, θεραπεύονται.»
Και τα λόγια του π. Εφραίμ του Κατουνακιώτη προς κάποιον γιατρό «Γιατρέ μου, για σένα η πόρτα του παραδείσου είναι ανοικτή. Ο άρρωστος δεν θέλει τόσο να τον κάνεις καλά. Σε κοιτά στα μάτια και στα χείλη. Εάν του χαμογελάσεις και του πεις μια καλή κουβέντα, να ξέρεις ότι η πόρτα του παραδείσου θα είναι ανοικτή για σένα.»

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Μία διαδραστική Αναγνωστική Λέσχη μεταξύ Σχολικών Βιβλιοθηκών

Με τόλμη και αισιοδοξία, στα πλαίσια της 18ης Κινητής Αναγνωστικής Λέσχης σχολικών βιβλιοθηκών ΕΠΕΑΕΚ – ΥΠΕΠΘ μαθητές, εκπαιδευτικοί και εκπρόσωποι συλλόγων Γονέων του Αριστοτέλειου ΓΕ.Λ. Ελευσίνας και του 1ου ΕΠΑ.Λ. Γιαννιτσών, επιχείρησαν για πρώτη φορά, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, την υλοποίηση τηλεδιάσκεψης με θέμα: Ο Χρόνος στη λογοτεχνία – Ο Πύργος του Ρολογιού των πόλεων μας.
Μαθητές των δύο σχολείων αναφέρθηκαν συνοπτικά στην ιστορία των πόλεων, και πέρασαν στον πύργο του ρολογιού, που ως μνημείο, αποτελεί σημαντικό κομμάτι συνυφασμένο όχι μόνο με την τοπική ιστορία, αλλά με τους ρυθμούς των πόλεών μας και τη συλλογική μνήμη. -Πληροφορίες για το θέμα μπορεί ο ενδιαφερόμενος να βρει στην ιστοσελίδα της Κινητής Αναγνωστικής Λέσχης σχολικών βιβλιοθηκών ΕΠΕΑΕΚ – ΥΠΕΠΘ και της Σχολικής Bιβλιοθήκης του Αριστοτέλειου ΓΕ.Λ. Ελευσίνας. -
Μαθήτριες του τμήματος Δομικών Έργων του 1ου ΕΠΑΛ διάβασαν αποσπάσματα σχετικά με την ιστορία και την αρχιτεκτονική του μνημείου, από την αξιόλογη εργασία της Ε. Κιουρκτσίδου, φοιτήτριας του τμήματος Γεωπληροφορικής Τοπογραφίας , «Πύργος ρολογιού Γιαννιτσών – Πολιτιστική τεκμηρίωση του μνημείου», που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό της Ιστορικής & Λαογραφικής Εταιρείας Γιαννιτσών « Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ». Στο υπ. αριθμ. 54ο τεύχος( Ιαν. – Μάρτιος 2007) του περιοδικού «αναλύονται τα χαρακτηριστικά του Πύργου που αποτελεί μνημείο για την πόλη των Γιαννιτσών, αφού πρόκειται για το μοναδικό Οθωμανικό μνημείο αυτού του χαρακτήρα που σώζεται στον Ελλαδικό χώρο χάρη στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του σύμφωνα με μελέτη που έκανε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου Γιαννιτσών για το συγκεκριμένο κτίριο».
Όπως μας πληροφόρησε ο Δήμαρχος Γιαννιτσών κ. Ν. Παπανικολάου οι εργασίες αποπεράτωσης του εν λόγω μνημείου πρόκειται να αρχίσουν σύντομα.
Σημαντική ήταν η παρουσία εκπαιδευτικού η οποία ανέφερε ότι το οικόπεδο με τον πύργο ανήκε στην οικογένεια της προτού περάσει στο Δήμο Γιαννιτσών.
Ευχαριστούμε το Δ/ντή του σχολείου μας κ. Θ. Μπαχαράκη για την αμέριστη συμπαράσταση του καθώς και όλους τους καθηγητές που συνεργάστηκαν για την επιτυχία αυτής της εκδήλωσης. Αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας στην υπεύθυνη καθηγήτρια της σχολικής βιβλιοθήκης του Αριστοτέλειου ΓΕ.Λ. Ελευσίνας κ. Ελένη Καραβανίδου που είχε την έμπνευση η εκδήλωση μας να ενταχθεί στα πλαίσια της Κινητής Αναγνωστικής Λέσχης σχολικών βιβλιοθηκών ΕΠΕΑΕΚ – ΥΠΕΠΘ .
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους:
Ο Προϊστάμενος Γραφείου Δ. Ε. Γιαννιτσών κ. Π. Μόσχου
Ο Προϊστάμενος Επα. Εκπ/σης Ν. Πέλλας κ. Γ. Αστρανίδης
Η Σύμβουλος ΚΕΣΥΠ Ν. Πέλλας κ. Μ. Αλμπάνη
Ο Δ/ντής ΣΕΚ Γιαννιτσών κ. Α. Ζυγογιάννης
Ο Δ/ντής ΣΕΚ Αριδαίας κ. Ι. Μητρέντσης
Ο Υπ/ντής ΣΕΚ Γιαννιτσών κ. Δ. Κονανούδης
Ο Δ/ντής του 2ου ΕΠΑ.Λ. Γιαννιτσών κ. Α. Μαλιγκούδης
Ο Δ/ντής του 3ου ΓΕ.Λ. Γιαννιτσών κ. Γ. Δημητρίου
Ο Εκπ/κός του 2ου Γυμνασίου Γιαννιτσών κ. Α. Σταμενίτης
Ο Υπ. Καθ. Σχ. Βιβλ. ΕΠΕΑΕΚ – ΥΠΕΠΘ Γυμνασίου Αραβησσού κ. Λ. Κενανίδης
Ο Πρ. της Ι.Λ.Ε.Γιαννιτσών «ο Φίλιππος» κ. Χ. Ιωαννίδης
Η Πρ. του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων κ. Ν. Σαββίδου
και Καθηγητές του 1ου & 2ου ΕΠΑ.Λ. Γιαννιτσών.

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Εκλογές για το νέο Δ.Σ. του «Εκπολιτιστικού Ομίλου Γιαννιτσών - Η ΠΕΛΛΑ»

Την Κυριακή 1.2.2009 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η Γενική Συνέλευση του «ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ- Η ΠΕΛΛΑ» κατά την οποία εγκρίθηκαν ομόφωνα ο Διοικητικός και Οικονομικός απολογισμός του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου και η έκθεση ελέγχου της Εξελεγκτικής Επιτροπής. Εν συνεχεία ακολούθησαν εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου.
Για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο εκλέχθηκαν οι παρακάτω υποψήφιοι: Πατσιάνη Αικατερίνη με 66 ψήφους, Καλομενίδου Αθηνά με 62 ψήφους, Κατμάδα Ελένη με 62 ψήφους, Κυριαζής Θεοχάρης με 53 ψήφους, Παπαβέντσης Νικόλαος με 53 ψήφους, Μπόσκος Γεώργιος με 44 ψήφους και Χρυσανθίδου Λεμονιά με 43 ψήφους.
Εντός της εβδομάδας το νέο Διοικητικό Συμβούλιο θα καταρτισθεί σε σώμα αποτελούμενο από Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα, Ταμία, Υπεύθυνο Υλικού και Στολών, Υπεύθυνο Καλλιτεχνικού και Βιβλιοθήκης και Υπεύθυνο Εκδρομών και Δημοσίων Σχέσεων.

Στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο ευχόμαστε καλή και δημιουργική θητεία!!.