ΔΩΣ’ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΜΑΜΑ
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ’ΜΑΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ
ΔΩΣ’ ΜΟΥ ΕΛΠΙΔΑ, ΔΩΣ’ ΜΟΥ ΦΩΣ
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ’ΜΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ»
ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΜΕ ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΣΟΥ ΤΑ ΦΙΛΙΑ
ΘΕΛΩ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ‘ΣΑΙ ΜΟΝΑΧΗ
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ»
ΚΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΚΡΙΑ
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΛΙ ΞΑΣΤΕΡΙΑ
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ, ΤΩΡΑ, ΟΜΟΛΟΓΩ
ΜΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΠΟΝΩ
ΜΙΚΡΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ
ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
«ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ»
Για την επέτειο του Πολυτεχνείου
Από την ποιήτρια κ. Κ. Ντουβαλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου