Στη χώρα μας η δευτεροβάθμια εκπαίδευση μετά το γυμνάσιο διαρθρώνεται σε δύο θεσμοθετημένες μορφές , τη Γενική και την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.
Ιστορικά, η Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση, ως δομή οργανωμένης εκπαίδευσης, εμφανίζεται στην Ελληνική επικράτεια το 1836. Συγκεκριμένα το 1836 ο Ι. Καποδίστριας ιδρύει το «Βασιλικό Σχολείο Τεχνών» , ως δημοτικό σχολείο Τεχνικής Εκπαίδευσης, για την εκπαίδευση μηχανικών και τεχνιτών, το οποίο στη συνέχεια και συγκεκριμένα το 1887, θα αναβαθμιστεί σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα γνωστό ως Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Σταθμό στην ιστορία της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης θα αποτελέσει η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1959, με την οποία ιδρύονται οι Δημόσιες Τεχνικές Σχολές. Με την μεταρρύθμιση του 1977 θα ιδρυθούν τα Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια (ΤΕΛ) και οι Τεχνικές Σχολές. Με το νόμο του 1566/85 συνενώνονται τα εργαστήρια των σχολικών μονάδων και ιδρύονται τα Σχολικά Εργαστηριακά Κέντρα, με στόχο τη βελτίωση των εργαστηριακών μαθημάτων και τον καλύτερο εργαστηριακό εξοπλισμό τους. Το 1998 ιδρύονται τα ΤΕΕ, ενώ το 2006 ιδρύονται τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ) και οι Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ).
Παρ’ όλες τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που επέφερε η Πολιτεία με γνώμονα τις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας, δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι στη συνείδηση της κοινωνίας και της εκπαιδευτικής κοινότητας υπάρχει ισοτιμία ανάμεσα στη Γενική Εκπαίδευση και την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.
Ωστόσο δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η καθημερινή μας ζωή καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την αξιοποίηση της τεχνολογίας. Επιπλέον ανά πάσα στιγμή διαπιστώνουμε το πόσο αναγκαία είναι επαγγέλματα όπως του υδραυλικού, του μηχανικού αυτοκινήτων, της νοσηλεύτριας κ.λ.π. για την διαβίωση μας, επαγγέλματα τα οποία μπορεί κάποιος να ασκήσει όταν αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες μέσα από την φοίτηση στα επαγγελματικά Λύκεια ή Σχολές. Η κοινωνία μας είναι αδύνατο να λειτουργήσει βασισμένη μόνο σε επαγγέλματα τα οποία προκύπτουν από τη φοίτηση σε σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και μέσα από την οδό ΓΕΛ-Πανελλήνιες εξετάσεις Εισαγωγή στα ΑΕΙ ΑΤΕΙ- Εργασία. Το αν ένας απόφοιτος Γυμνασίου είναι προτιμότερο να ακολουθήσει τη Γενική ή την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση αυτό εμπίπτει στην Διαδικασία της Συμβουλευτικής και του Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Όμως η ορθή Επαγγελματική επιλογή προϋποθέτει, σύμφωνα με τις αρχές του ΣΕΠ, τη γνωριμία του μαθητή με τα επαγγέλματα καθώς και με τους τύπους σχολείων που οδηγούν σ’ αυτά. Τα παραπάνω μπορούν να επιτευχθούν είτε με προσωπικές πρωτοβουλίες μαθητών και γονέων είτε μέσα από τη βοήθεια του εκπαιδευτικού συστήματος προς την κατεύθυνση αυτή. Άλλωστε και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σε μια επιστολή του αναφέρει τα εξής «Υπήρχε ένας παλιός νόμος στην Αθήνα , κατά την κρίση μου άριστος , σύμφωνα με τον οποίο, όταν οι νέοι έφταναν στην εφηβική ηλικία, οδηγούνταν στα επαγγέλματα, και μάλιστα με τον εξής τρόπο: Τοποθετούνταν φανερά σε όλους τα εργαλεία κάθε επαγγέλματος και οδηγούνταν οι νέοι σ’ αυτά και ανάλογα με το εργαλείο, για το οποίο τύχαινε να χαίρεται καθένας και έτρεχε να το περιεργαστεί, διδάσκονταν και το επάγγελμα που σχετιζόταν μ’ αυτό. Και τούτο, γιατί το επάγγελμα που ταιριάζει με τη φύση μας, πετυχαίνει, ενώ εκείνο που δεν ταιριάζει, αποτυχαίνει…..» (178η επιστολή Γρηγορίου του Θεολόγου «Ευδοξίω ρήτορι»(Ε. Π 37, 289)
Ας μου επιτραπεί όμως ευκαιρίας δοθήσης, να διατυπώσω και κάποιο παράπονο μου.
Υποστηρίζεται ότι το σχολείο θα πρέπει να είναι ανοιχτό προς την κοινωνία και να παρουσιάζεται η δουλειά του, να μαθαίνει και να γνωρίζει η τοπική κοινωνία και η εκπαιδευτική κοινότητα για τις δραστηριότητες του. Προς σ’ αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η πρωτοβουλία του 1ου Σχολικού Εργαστηριακού Κέντρου (ΣΕΚ) Γιαννιτσών του 1ου και 2ου ΕΠΑΛ, εσπερινού ΕΠΑΛ, ΙΕΚ να εκθέσει από της 4 έως 10 Μαΐου 2009 στην εκπαιδευτική κοινότητα και στην τοπική κοινωνία τα έργα που δημιουργήθηκαν, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, στους εργαστηριακούς του χώρους. Συγκεκριμένα παρουσιάστηκαν έργα και δεξιότητες που πραγματοποιήθηκαν με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα σ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ήταν μια προσπάθεια που έγινε για πρώτη φορά και η οποία αγκαλιάστηκε και υλοποιήθηκε με αρκετό μεράκι από του μαθητές και του υπεύθυνους καθηγητές. Δυστυχώς όμως, αν και έγιναν προσπάθειες ενημέρωσης τόσο της εκπαιδευτικής κοινότητας όσο και της τοπικής κοινωνίας εντούτοις δεν αγκαλιάστηκε με τον ανάλογο τρόπο.
Τέτοιες προσπάθειες, οι οποίες ανοίγονται πέρα από το χώρο του σχολείου και οι οποίες μπορούν να προσφέρουν σημαντικά πράγματα στην εκπαιδευτική κοινότητα (μαθητές ,γονείς, εκπαιδευτικούς ) αλλά και στην τοπική κοινωνία, θα πρέπει να υποστηρίζονται και να ενθαρρύνονται. Γιατί ο ρόλος του επαγγελματικού σχολείου σήμερα είναι πολύ σημαντικός για την κοινωνία, όχι μόνο επειδή στην Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση εμπλέκονται οικονομικά και κοινωνικά ενδιαφέροντα, αλλά επειδή συναρθρώνεται η Τεχνολογία με την παιδεία σε μια καθαρά τεχνο-κρατούμενη εποχή. Η τεχνολογία, ανεξάρτητα από τη σχέση της με τη παραγωγική διαδικασία, ως αυθύπαρκτο πλέον στοιχείο, καθορίζει σε σημαντικό βαθμό το νόημα της ζωής του ανθρώπου, καθώς πρωταγωνιστεί σε όλες του τις δραστηριότητες. Σήμερα η σημασία της Τεχνολογίας θεωρείται αυταπόδεικτη για τη συγκρότηση της προσωπικότητα του ατόμου και τη διαμόρφωση των όρων ζωής. Είναι λοιπόν η καλύτερη στιγμή τόσο τα παιδιά όσο και η ευρύτερη κοινωνία να δουν με άλλο μάτι το επαγγελματικό Σχολείο και να του αποδώσουν τη σημασία που του ταιριάζει
Παπαδόπουλος Θεόφιλος
Εκπαιδευτικός Μηχανολόγος Msc του 1ου ΕΠΑΛ
Υπεύθυνος του Τομέα Μηχανολογίας
του 1ου ΣΕΚ Γιαννιτσών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου