Εκπαιδευτικό Πένθος

Στις 24 Φεβρουαρίου 2009 άφησε τον παρόντα κόσμο ο συνάδελφος Θ. Ψαρίκογλου - Διευθυντής του 1ου ΓΕΛ Έδεσσας. Κατά την εξόδιο ακολουθία επικηδείους εκφώνησαν ο περιφεριακός Διευθυντής Α΄Βάθμιας & Β΄Βάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Γ. Καρατάσιος, ο Εκπαιδευτικός του 1ου ΓΕΛ Έδεσσας κ. Ν. Βασιλείου και ο εκπρόσωπος της Α΄ΕΛΜΕ Ν. Πέλλας κ. Γ. Γιώρτσος.
Δημοσιεύουμε την ομιλία του κ. Ν. Βασιλείου και ευχόμεθα ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του εκλιπόντος συναδέλφου "Εν Χώρα Ζώντων".

Φίλε και αδελφέ Θεόδωρε.
Αγάπησες τα λίγα λόγια και τα μικρά πράγματα, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να 'μαι σύντομος. Βέβαια έλεγες λίγα και έπρατες πολλά, εγώ όμως λέω πολλά. και πράττω λίγα.
Ποιητής σ' όλη σου τη ζωή, αλλά και κοινωνός σε κάθε πτυχή του απλού ανθρώπου. Προσγειωμένος και υψιπετής. Άνθρωπος με κεφαλαίο Α, αλλά και με αγάπη για το Θεάνθρωπο.
Προσφυγάκι πονεμένο από νωρίς στη ζωή, αλλά και φιλοσοφημένος να αντικρίζεις το θάνατο με το βλέμμα του Έλληνα Ρωμιού. Τον πόνο του άλλου τον έκανες και δικό σου πόνο. Ζούσες για ν' αγαπάς, να μοιράζεις, να ακούς, να δίνεις λύσεις προσγειωμένες αλλά και δυναμικές. Ο συνδυασμός χιούμορ και σοβαρότητας, εκεί που άρμοζε, ήταν μοναδικός.
Το βλέμμα σου ρωμαλέο, παιδικό και ευθύ. Οι κινήσεις σου με διάκριση. Πατέρας, αδελφός και φίλος, θα λείψεις ακόμα κι απ' όλους όσους ένοιωθαν κάποτε προσβεβλημένοι, διότι ξέρουν ότι μιλούσες την αλήθεια και κίνητρο σου ήταν η αγάπη. Αληθινός και συγχωρητικός. Κακία δεν κρατούσες ακόμη και σε όσους σε χτυπούσαν πισώπλατα. Η εκπαιδευτική κοινότητα νιώθει σήμερα πιο φτωχή.
Το 1ο Λύκειο Έδεσσας ιδιαίτερα θα μείνει στη ζωή αυτής της πόλης, ως ένα από τα εκλεκτότερα στολίδια της παιδείας στην ευλογημένη μας Μακεδονία με την καθοριστική, προσωπική σου συμβολή.
Οι συνάδελφοι, και ιδιαίτερα ο τωρινός διευθυντής, υποκλίνονται εμπρός στο μεγαλείο σου, -γι' αυτό άλλωστε χαίρονται που αξιώθηκαν να συνεργαστούν κάτω από τις οδηγίες σου στην προσπάθεια αυτή.
Πόσες φορές θα θέλαμε να σε επαινέσουμε όμως η ίδια η στάση της ζωής σου μας απέτρεπε, διότι είχες αρxoντική σεμνότητα, πολύ καλά και ντροπαλά κρυμμένη, πολλές φορές πίσω από ένα δυναμισμό. Aυτoσαρκαζόσουν, κι έχω την εντύπωση ότι κι αυτή τη στιγμή εξακολουθείς να αυτοσαρκάζεσαι. Στους συναδέλφους σου τοίχος ακράδαντο απέναντι σε κάθε πρόβλημά τους. Στους μαθητές σου επιεικής και διακριτικός.
Οι μαθητές σου σίγουρα δεν ήταν μόνο ψυχροί βαθμοί και αριθμοί για σένα, αλλά μοναδικές προσωπικότητες, που ο καθένας τους κουβαλά έναν σταυρό, που για τους περισσότερους δε φανερώνεται ποτέ. Εσύ τον διέκρινες και απάλυνες το βάρος του. Γι' αυτό και σε θυμούνται πάνω απ' όλα σαν Άνθρωπο, και εκπαιδευτικό.
Στα κοινά δεν ήθελες να 'σαι στο περιθώριο, όχι για να κερδίζεις χρήμα και κενή δόξα, αλλά διότι πρωτίστως φλεγόταν η καρδιά σου σιωπηλά για τα βάσανα και το μικρό Θοδωρή Ψαρiκογλου, πέραν των εκλεκτών προσωπικοτήτων τους θα' ναι για όλους μας μια προέκταση του φίλου μας Θεόδωρου. Αυτό βέβαια θα ισχύει και για τα εκλεκτά αδέλφια σου και τους αγαπημένους σου συγγενείς. Πιστεύω πως με τη βοήθεια του Τρισαγίου θεού, τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Aγίων του Υιού της, τις ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας αλλά και όλων ημών, ο πόνος της σωματικής σου απουσίας θα παραχωρήσει τη θέση τoυ στην παρηγοριά.
Κινδυνεύοντας να λάβω τη θέση του μοναδικού γνώστη των κρυφίων της ψυχής των ανθρώπων, Τρισαγίoυ θεού, θα τολμήσω να πω ότι για τον αγαπημένο μας Θεόδωρο ισχύει η γνωστή ρήση του Κυρίου μας, με ελαφρά σχετική τροποποίηση « αφέωνται αι αμαρτίαι αυτού, ότι ηγάπησε πολύ». Συχνά έλεγε « δεν κρατώ κακία σε κανένα τους συγχωρώ όλους, να' ναι γεροί».
Τελικά, Θεόδωρε, ήσουν για όλους μας θεού δώρο, και θα' σαι, διότι κι απ' τον «τόπο» στον οποίο πορεύεσαι, όπου oυκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος, με την ολόθερμη προσευχή σου, θα μας ενισχύσεις, θα μας χαροποιείς, θα μας αναγκάζεις με ευγένεια να μην ξεχνούμε ότι είμαστε άνθρωποι δημιουργημένοι για να σκηνώσει μέσα μας ο θεάνθρωπος Χριστός.
Παρότι η αιφνίδια κoίμησή σου μας συγκλόνισε, ταυτόχρονα όμως voιώθουμε ότι ο Ζωοδότης Κύριος σε κάλεσε κοντά του την πιο κατάλληλη στιγμή για την πορεία της ψυχής σου στην αιωνιότητα, για το απέραντο φιλότιμό σου.
Φίλε και αδελφέ Θεόδωρε, είσαι από σήμερα πιο έντονα στις προσευχές μας, και νιώθουμε ακράδαντα ότι έχουμε τόπο και στη δική σου προσευχή προς το μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή. Προσωπικά ευχαριστώ το Θεό που αξιώθηκα να σε γνωρίσω.

Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών.

Καλή πορεία, καλή αντάμωση και καλή Ανάσταση.