Κυριακή 17 Απριλίου 2011

«Ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω»

Ι­Ε­ΡΑ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙΣ Ε­ΔΕΣ­ΣΗΣ ΠΕΛ­ΛΗΣ

ΚΑΙ ΑΛ­ΜΩ­ΠΙΑΣ

Προς τον ευλαβή Κλήρο και τον ευσεβή

λαό της καθ ἡ­μᾶς Ιεράς Μη­τρο­πό­λε­ως

«Ιδού γαρ ήλθε δια του σταυρού,

χαρά εν όλω τω κόσμω»

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Χριστός Ανέστη.

Την Εβδομάδα αυτή, που την ονομάζουμε μεγάλη, και που αρχίζει από το βράδυ των Βαΐων μέχρι την Κυριακή του Πάσχα, δύο έννοιες και βιώματα κυριαρχούν μέσα στην λατρεία της Εκκλησίας μας, αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων. Το πρώτο είναι το ζωοποιό πάθος του Χριστού. Το πάθος του Κυρίου έχει πολλές σωματικές και ψυχικές πλευρές, όπως π.χ. τα κτυπήματα και τους ραβδισμούς που δέχθηκε το σώμα του, αλλά και την αμφισβήτηση και μοναξιά που υπέστη η ψυχή του Σωτήρος μας. Έπαθε ως άνθρωπος για την λύτρωση του γένους μας από την καταδυνάστευση του διαβόλου, της αμαρτίας και του θανάτου. Εκουσίως ο Χριστός πορεύθηκε στον Σταυρό, για να μας χαρίσει την ελευθερία. «Νυν η ψυχή μου τετάρακται. Και τι είπω; Πάτερ, σώσoν με εκ της ώρας ταύτης. Αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην» (Ιω. 12, 27). Ο θάνατος του Χριστού είναι το κεφάλαιο της σωτηρίας μας. Ενώ ο ίδιος είναι η ζωή των απάντων, θεληματικά βαδίζει προς τον θάνατο, «ίνα οι πάντες ζήσωμεν εν αυτώ», κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας. Ο Σταυρός του Χριστού έγινε το σπέρμα της ζωής των ανθρώπων. Επειδή η αρρωστημένη κατάσταση του ανθρώπου ήταν ανίατη και κανένα φάρμακο, όπως π.χ. ο λόγος των προφητών, δεν ήταν ικανό να θεραπεύσει την ασθένειά μας, χρειασθήκαμε ισχυρότερο φάρμακο για την φοβεροτάτη ασθένεια, και το φάρμακο αυτό ήταν ο Υιός του Θεού (Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Το άλλο γεγονός της εβδομάδος αυτής είναι η Ανάσταση του Χριστού. Η νύκτα της Αναστάσεως «της κεχυμένης τήσδε νυκτός αντίπαλος», δηλαδή είναι αντίπαλος της προηγουμένης καταστάσεως, που παρομοιάζεται με απέλπιδα νύκτα. Το πρωτόγονο λύεται σκότος, όλα έρχονται στο φως, μπαίνουν σε τάξη, αποκτούν είδος και η ακοσμία του κόσμου τελειώνει, παρατηρεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο αρχαίος όφις νεκρώνεται και μαζί με αυτόν όλες οι δυνάμεις του. Η Ανάσταση του Χριστού καταξιώνει τα πάθη του. Χωρίς τα πάθη η Ανάσταση θα ήταν κενό γεγονός. Επίσης και χωρίς την Ανάσταση τα πάθη θα ήταν μια τραγική κατάσταση. Μεγάλη Παρασκευή και η ημέρα της Αναστάσεως συνιστούν την σωτηρία μας. Με την Ανάσταση ήλθε στον άνθρωπο η ζωή της Βασιλείας του Θεού, καταλύθηκε του θανάτου το κράτος, έγινε άλλη γέννηση του ανθρώπου, βίος έτερος, άλλο είδος ζωής, η μεταστοιχείωση της φύσεώς μας.

Με την παρακοή του ο άνθρωπος έγινε δούλος της αμαρτίας και του θανάτου − «Πας ο ποιών την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας» (Ιω. 8,34), είπε ο Κύριος − ενώ με την Ανάσταση του Θεανθρώπου στο πρόσωπό Του γίνεται ο καθένας πάλι ο ηγεμόνας της κτίσεως, κυριαρχεί επί της οικουμένης. «Και γαρ η ανθρωπίνη φύσις η πρώην δουλεύουσα, νυν εν Χριστώ άρχει πάντων», παρατηρεί σοφά ο άγιος Θεοφύλακτος. Έχοντας όλα αυτά υπ' όψη μας, θα θέλαμε να τονίσουμε πως ο πνευματικός νόμος, όπως τον διέγραψε το πάθος και η Ανάσταση του Χριστού, είναι υπόδειγμα για όλους. Σήμερα μάλιστα που διερχόμαστε τις πονηρές αυτές ημέρες της ποικιλομόρφου κρίσεως, το Πρόσωπο του Κυρίου είναι το κατ' εξοχήν υπόδειγμα της ζωής μας. Έχουμε πάθη διάφορα, προσωπικά, εμπάθειες, κακότητες, ιδιοτέλειες, φιλαυτίες, φιλοχρηματίες και επιθυμίες κακών. Όπως επίσης διερχόμαστε και πολλές άσχημες καταστάσεις, ψυχολογικούς καταναγκασμούς, οικονομικές διακρίσεις, καταστροφή των ονείρων και επιδιώξεών μας, ισοπέδωση της ελπίδος μας και άλλα πολλά. Βλέποντας τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού δεν αποθαρρυνόμαστε, αλλά παίρνουμε θάρρος και παλεύουμε γνωρίζοντας πως τα πάθη τα διαδέχεται η Ανάσταση, την οδυνηρή κατάσταση της αμαρτίας η ελευθερία της χάριτος, την απελπισία η ελπίδα, την δυσκολία η άνεση, την λύπη η χαρά. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω».

Ως Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι σε όλους, κλήρο και λαό, άρχοντας και απλούς ανθρώπους, επιφανείς και απλούς αγωνιζομένους, να περάσουν με επιτυχία τις εξετάσεις των παθών και να καταλήξουν στην προσωπική τους ανάσταση.

Αδελφοί μου αγαπητοί,

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Πά­σχα 2011

Πρoς Θεόν ευχέτης,

Ο Μη­τρο­πο­λί­της

† Ο Ε­δέσ­σης, Πέλ­λης και Αλ­μω­πί­ας Ι­Ω­ΗΛ

Δεν υπάρχουν σχόλια: