Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων

Ι­Ε­ΡΑ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙΣ Ε­ΔΕΣ­ΣΗΣ ΠΕΛ­ΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛ­ΜΩ­ΠΙ­ΑΣ
ΠΟΙ­ΜΑ­ΝΤΟ­ΡΙ­ΚΗ Ε­ΓΚΥ­ΚΛΙ­ΟΣ ΧΡΙ­ΣΤΟΥ­ΓΕΝ­ΝΩΝ

Πρὸς τὸν εὐ­σε­βῆ Κλῆ­ρο καὶ τὸν εὐ­λα­βῆ λα­ὸ

τῆς καθ᾿ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

«Υἱοὶ τοῦ φωτὸς καὶ υἱοὶ ἡμέρας» (Α΄. Θεσ. 5, 5)

Ἀ­γα­πη­τοὶ ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φοί,

Τὸ νὰ ὀνομασθεῖ κάποιος υἱὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι μιὰ κατάσταση ποὺ τὴν βλέπουμε καὶ στὴν Παλαιὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη. Βέβαια τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας διαφορετικὰ βιώνεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ διαφορετικὰ στὴν Καινὴ καὶ μάλιστα στὴν Ἐκκλησία. Σημασία ἔχει πὼς οἱ ἄνθρωποι ὀνομάσθηκαν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ Νομικὴ περίοδο, ἀλλὰ καὶ στὴν περίοδο τῆς χάριτος. Ἄς ποῦμε μερικὰ παραδείγματα. Ὁ προφήτης Δαυΐδ σὲ κάποιο ψαλμό του μᾶς παρουσιάζει τὸ Θεὸ νὰ λέγει· «ἐγὼ εἶπα θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες» (Ψ. 81, 6), καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγει πὼς ὅσοι παραδέχθηκαν τὸ Χριστό, πῆραν τὸ χάρισμα νὰ ὀνομασθοῦν παιδιά Του· «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰω. 1, 12).

Ποιά εἶναι ἡ διαφορὰ μεταξὺ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης ὡς πρὸς τὸν χαρακτηρισμό; Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη οἱ ἄνθρωποι ἔστω κι ἂν ὀνομάζονταν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, εἶχαν τὸ πνεῦμα τῆς δουλείας. Τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας εἶχε τὸ γράμμα τοῦ Νόμου. Ἐὰν τηροῦσαν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς νομικὲς διατάξεις, ἦσαν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν παρέβαιναν τὶς ἐντολές, τότε σὰν τοὺς δούλους ὑφίσταντο τιμωρίες. Εἶχαν τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας «σκιωδῶς». Ἀντίθετα στὴν Καινὴ Διαθήκη ἔχουμε πάρει τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας οὐσιαστικά. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος εἰσῆλθε στὴν ἀνθρώπινη φύση δημιουργικά. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνας σπόρος ἔχει μέσα του τὴ δυναμικὴ τῆς ἐξελίξεως, καὶ γιὰ τὸ Χριστὸ λέμε πὼς εἶναι ὁ θεῖος σπόρος· εἰσῆλθε στὸν κόσμο καὶ συνέπηξε στὸν ἑαυτό του ἰσχυρὰ καὶ ἀδιάλυτα ἐμψυχωμένη σάρκα λογικὴ καὶ νοερή. Ἐνσαρκώθηκε ὄχι σπερματικά, ἀλλὰ δημιουργικὰ μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Τὸ σχῆμα του τὸ ἀνθρώπινο δὲν ἀπαρτίσθηκε σιγά-σιγά, ἀλλὰ διὰ μιᾶς ὁλοκληρώθηκε τέλεια, ὅπως δημιουργικὰ πλάσθηκε τέλεια ὁ Ἀδὰμ ὡς πρὸς τὸ σχῆμα. Ἔγινε ἄνθρωπος καὶ τὴν ἐξέλιξή του τὴν γνωρίζουμε ὅλοι.

Τώρα ποιές εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου; Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ τί συνέπειες εἶχε σὲ μᾶς; Ὅσοι βαπτιζόμαστε στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τονίζει ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ἑνωνόμαστε μὲ τὸ Χριστό. Ὁ Χριστὸς πῆρε ἀνθρώπινη σάρκα καὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη θεωμένη φύση τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νὰ ἑνωθεῖ κάθε ἄνθρωπος βαπτισμένος. Ὅταν ὅμως ἑνωθοῦμε μὲ τὸ Χριστό, ἑνωνόμαστε καὶ μὲ τὸν Πατέρα, γιατί ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱὸς δὲ χωρίζονται ποτέ. Ἔτσι ὅλοι, καὶ ὁ Χριστὸς καὶ οἱ πιστοί, εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Πατέρα. Εἶναι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Μόνο ποὺ ὁ μὲν Χριστὸς εἶναι φυσικὸς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ οἱ πιστοὶ εἶναι παιδιὰ κατὰ χάρη. Οἱ πιστοὶ ἀπέκτησαν τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας. Οἱ δοῦλοι στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν ἕνωσή τους μαζί του, ἀπόκτησαν τὴν υἱότητα. Γεννήθηκε ὁ Χριστὸς καὶ ἐμεῖς ὅλοι γίναμε ἀδέλφια Του καὶ παιδιὰ τοῦ Πατέρα. Ὅλοι ἔχουμε τὴν «ἰδέαν», δηλαδὴ τὴ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Πατέρας μᾶς ἀναγνωρίζει γιὰ παιδιά Του.

Εἴμαστε ἀδέλφια καὶ συγγενεῖς τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ μεγάλο χάρισμα πρέπει νὰ τὸ καλλιεργήσουμε σ᾽ ὅλη μας τὴ ζωή. Μὲ ἐπιμέλεια νὰ διατηρήσουμε τὴ χάρη τοῦ βαπτίσματος καὶ ἡ ζωή μας νὰ εἶναι καθαρὴ καὶ ἀκηλίδωτη. Μακρὰν ἀπὸ μᾶς κάθε ἐμπάθεια καὶ κακία. Ποτὲ νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε στὸν ἑαυτό μας νὰ περιπέσει στὴν κατάσταση τῆς ἄλογης ἁμαρτίας. Νὰ λέμε «πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» καὶ νὰ νοιώθουμε πὼς εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἁμαρτωλὸς εἶναι «δοῦλος τῆς ἁμαρτίας» (Ἰω. 8, 34) κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ καλοῦμε τὸ Θεὸ Πατέρα, σὰν παιδιά Του ὀφείλουμε νὰ ἁγιάζουμε τὸ ὄνομά Του στὴ ζωή μας. Ἡ ἄσκηση, ὁ ἁγιασμός, ἡ μυστηριακὴ ζωή, ἡ συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἡ ἀγάπη πρὸς τὸ συνάνθρωπό μας, ἡ παραδοχὴ πὼς ὁ πλησίον μας εἶναι ἀδελφός μας εἶναι μερικὰ στοιχεῖα ποὺ δείχνουν, ἐὰν ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας.

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μᾶς κάνει ὅλους ἀδέλφια. «Υἱοὶ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκοτισμένοι», θὰ μᾶς πεῖ ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾽ αὐτὸ ἔχοντας ὅλα αὐτὰ κατὰ νοῦν ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας εὔχομαι μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων νὰ ζήσουμε πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας ποὺ μᾶς δώρησε ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου μας. Ἀπευθύνομαι στὸν Κλῆρο καὶ στὸ λαό, στοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς ἁπλοὺς πιστούς, στούς ἐπώνυμους καὶ ταπεινούς, στοὺς ἁπλοὺς καὶ στοὺς ἐπιστήμονες, στοὺς θερμοὺς ὡς πρὸς τὴν πίστη καὶ στοὺς χαλαροὺς καὶ εὔχομαι ἐγκαρδίως νὰ βιώσουνε τὰ Χριστούγεννα ὡς παιδιὰ τοῦ Θεοῦ μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη, ἀρετὲς ποὺ μᾶς ἔφερε ὁ Κύριος μὲ τὴ γέννησή Του.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα!

Χρι­στού­γεν­να 2010

Εὐχέτης ὅλων σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Ἐ­δέσ­σης, Πέλ­λης καὶ Ἀλ­μω­πί­ας Ι­Ω­ΗΛ