Σάββατο 3 Απριλίου 2010

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ

«Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας»

Προς τον Ιερόν Κλήρον και τον ευσεβή λαόν
της καθ' η­μάς Ιεράς Μη­τρο­πό­λε­ως

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!

Είναι πασίγνωστο το τροπάριο της Αναστάσεως του Χριστού. Ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών και με το θάνατό Του πάτησε το θάνατο. Το τελευταίο κακό της πτώσεως του ανθρώπου είναι ο θάνατος· «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9,27), λέγει ο απόστολος Παύλος. Ο Κύριος έδωσε μάχη και νίκησε το θάνατο επί του σταυρού. Ο θάνατος ήταν ολοζώντανος. Ο Χριστός πάλεψε με το θηρίο του θανάτου που είχε θανατηφόρα νύχια και δόντια και το αχρήστευσε. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος πως, «επειδή ήλθε ο Χριστός και πέθανε υπέρ της ζωής των ανθρώπων, πλέον ο θάνατος δεν ονομάζεται θάνατος, αλλά ύπνος και κοίμηση πρόσκαιρη». Οντολογικά ο θάνατος είναι ύπνος, αποδημία, μετάσταση, ανάπαυση, λιμήν εύδιος, παύση της ταραχής και των βιοτικών πραγμάτων, ελευθερία και απαλλαγή. Η Ανάσταση του Χριστού μας απήλλαξε από την αγριότητα του θανάτου και την αβεβαιότητα της άλλης ζωής. Τώρα μετά την Ανάσταση του Χριστού γνωρίζουμε πως φεύγοντας από τον κόσμο αυτό μεταβαίνουμε από το θάνατο στην ζωή.
Εάν εμβαθύνουμε περισσότερο στο γεγονός του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού, θα υιοθετούσαμε τις σκέψεις του αγίου Γρηγορίου του Νύσσης: «Σήμερα ανοίγεται το δεσμωτήριο του θανάτου, σήμερα κηρύσσεται η άφεση στους αιχμαλώτους, σήμερα οι τυφλοί ξαναβλέπουν, σήμερα αυτούς που κάθονται στο σκότος και τη σκια του θανάτου τους επισκέπτεται η ουράνια ανατολή». Ο πρώτος Αδάμ με την παράβασή του έφερε σ' όλο το ανθρώπινο γένος το θάνατο, ενώ ο δεύτερος Αδάμ με το θάνατο και την Ανάστασή Του έφερε σ' όλη την οικουμένη την ζωή. Ο Κύριος πραγματικά και αληθινά πέθανε, αλλά στο θάνατό Του φανερώθηκε σε μεγάλο μέτρο η δύναμη της Αναστάσεώς Του. Ο θάνατός Του έγινε εμφύσημα ζωής σε κάθε ανθρώπινο θάνατο, λέγει ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος. Η εορτή του Πάσχα «είναι το τελείωμα των σκυθρωπών και των αγαθών η αρχή» (άγιος Επιφάνιος).
Έχοντας αυτά κατά νουν λέμε πως ο θάνατος του Χριστού είναι «λυσίποινος ποινή», δηλαδή καταδίκη που λύτρωσε τους ανθρώπους από την κατάρα και την ποινή του θανάτου. Ο Χριστός έγινε «τραυματίας πολυπόνων ανθρώπων αντιφάρμακον», δηλαδή παρατηρεί ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Κύριος έγινε τραυματίας, αλλά το τραύμα του θανάτου Του έγινε αντιφάρμακο πολυπόνων ανθρώπων. Έγινε φυσίζωος αλγηδόνα, με άλλα λόγια πόνος που εμφύσησε στους ανθρώπους την ζωή.
Την οικειοποίηση του θανάτου και της Αναστάσεως του Χριστού μας προτρέπει να επιτύχουμε η Εκκλησία μας. Κάθε φορά που κοινωνάμε το σώμα και το αίμα του Χριστού, το δικό Του θάνατο καταγγέλλουμε και την Ανάστασή Του ομολογούμε. «Οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη» (Α Κορ. 11,26), τονίζει ο απόστολος Παύλος.
Βαθιά λύπη καταλαμβάνει την καρδιά των πιστών για την εντελώς αντίθετη προτίμηση των κοσμικών ανθρώπων. Προτιμούν την αμαρτία που είναι φορέας του θανάτου, παρά το ζωοδότη Χριστό. Το όλο σύστημα του κόσμου που συνίσταται στην επιδίωξη της καλοπεράσεως και στην απόκτηση πολλών υλικών αγαθών, καταστρέφει την ζωτικότητα του ανθρώπου. Τον κάνει κυνηγό μιας εφάμαρτης ευμάρειας που κρύβει τον πνευματικό του θάνατο. Ο εύκολος πλουτισμός, η απόλαυση των ναρκωτικών, ο επιρρεπής στα διάφορα πάθη βίος, η επικράτηση του καταναλωτισμού, η θεοποίηση των χρημάτων, η έλλειψη πίστεως, ο χαλαρός σύνδεσμος με το Χριστό, η περιφρόνηση των πνευματικών και η αναζήτηση των διαφόρων ηδονών, φέρνουν τον πνευματικό όλεθρο και πολλά αδιέξοδα. Σήμερα οι άνθρωποι δεν ελπίζουν, αλλά βιάζονται να απολαύσουν την εύκολη ζωή.
Σ' αυτή την απελπιστική κατάσταση η Ανάσταση του Χριστού, που είναι αποτέλεσμα του ζωοποιού Του θανάτου, ας γίνει οδηγός στους ανερμάτιστους σημερινούς ανθρώπους του κόσμου.
Ως Επίσκοπος της ευλογημένης Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι στον κλήρο και το λαό, στους πιστούς άρχοντας και τους διαφόρους επιτελείς των φορέων, η Ανάσταση του Χριστού να ζωογονήσει το νεκρωμένο μας φρόνημα, να μας χαρίσει την πνοή της αληθινής ζωής, να μας αναστήσει από το λήθαργο του θανάτου της αμαρτίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μαζί σας αναφωνώ την εορταστική διαπίστωση·

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Πά­σχα 2010


Προς Θεόν ευχέτης σας

Ο Μη­τρο­πο­λί­της
† Ο Ε­δέσ­σης, Πέλ­λης και Αλ­μω­πί­ας Ι­Ω­ΗΛ

Δεν υπάρχουν σχόλια: