«Εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον» (Ιω. 20,20)
ΠΑΣΧΑ 2009
Προς τον ευσεβή Κλήρο και τον ευλαβή λαό
της καθ ἡμᾶς Ιεράς Μητροπόλεως
Αδελφοί Χριστιανοί και τέκνα εν Κυρίω,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Το τιμιώτατο πάθος του Χριστού είναι η «λυσίποινος πληγή» της σωτηρίας μας. Ο Κύριος είναι «νεκρός νεκρών ιατρός, τραυματίας πολυπόνων ανθρώπων αντιφάρμακον», δηλαδή νεκρός που θεραπεύει τους νεκρούς, τραυματίας που γίνεται αντιφάρμακο ανθρώπων που περνάνε πολλά βάσανα, θα πει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Το πάθος του Κυρίου δημοσιεύει την άβυσσο της θείας αγάπης. Είναι πάθος που έφερε την χαρά στην ζωή των ανθρώπων· «ιδού ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», λέγει στην περίφημη αναστάσιμη ευχή της η Εκκλησία. Επίσης, οι Απόστολοι, όταν είδαν τον Κύριο αναστάντα, χάρηκαν πολύ. Ο αναστάσιμος χαιρετισμός του Χριστού στις Μυροφόρες ήταν το ρήμα χαίρετε· «και ιδού ο Ιησούς υπήντησεν αυταίς λέγων· χαίρετε» (Ματθ. 28,9). Ο Ευθύμιος ο Ζιγαβηνός τις μυροφόρες γυναίκες που απήγγειλαν στους μαθητές το γεγονός της Αναστάσεως τις ονομάζει διακόνους της χαράς. Η πρώτη γυναίκα έγινε διάκονος της λύπης, ενώ οι γυναίκες που πήγαν στον τάφο του Κυρίου, μάλιστα ανάμεσά τους ήταν και η Υπεραγία Θεοτόκος, αναδείχθηκαν διάκονοι της χαράς. Με τον χαιρετισμό «χαίρετε» ο αναστάς Κύριος κατήργησε την αρχαία κατάρα. Έχουμε ανατροπή της κατάρας. Όπου ακμάζει ο φόβος, έρχεται ο Κύριος και λύει το βίωμα του φόβου και παρέχει στον άνθρωπο το θεοδώρητο χάρισμα της χαράς.
Μέσα στην Αγία Γραφή ο Θεός είναι εκείνος που είναι ο δοτήρ και χορηγός της χαράς στον άνθρωπο. Η χαρά συνδέεται με την παρουσία του Θεού στον άνθρωπο. «Διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου· ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοι» (Ψ. 9,2-3). Οι επεμβάσεις του Θεού στην ζωή μας φέρνουν χαρά. Η αληθινή χαρά προέρχεται από τον Θεό και ο Θεός είναι στην ουσία η αιτία της χαράς.
Ακόμη μεγαλύτερη χαρά είναι η εσωτερική, που προέρχεται από τους καρπούς των αγώνων του ανθρώπου και τις εσχατολογικές προσδοκίες· «ευφροσύνην και αγαλλίασιν ευρήσουσιν εν αυτή» (Ησ. 67,17 κ.ε.) Η πνευματική Ιερουσαλήμ θα φέρει αγαλλίαμα στους ανθρώπους. Η εσχατολογική χαρά είναι προνόμιο όλων των δικαίων. Η χαρά αυτή συνδέεται με την κατάσταση της γαλήνης και της αρμονίας, που υπήρχε στην ζωή του ανθρώπου προ της πτώσεως. Τότε υπήρχε μια θαυμαστή συμβίωση ανθρώπου, ζώων και κτίσεως και όλων αυτών με τον Θεό. Δεν υπήρχε έχθρα ανάμεσά τους. Η χαρά έχει δύο όψεις. Την τωρινή και την μέλλουσα. Και οι δυό είναι αναγκαίες. Η παρούσα αντικατοπτρίζει την μέλλουσα.
Το ότι ο Χριστός είναι η χαρά των ανθρώπων φαίνεται και από τα λόγια Του. «Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή» (Ιω. 15,11). Ο λόγος Του αυτός δηλώνει ότι τότε πράγματι θα νιώσει χαρά ο άνθρωπος, όταν γευθεί την χαρά του Χριστού. Υπάρχει μια επιστολή του αποστόλου Παύλου, η προς Φιλιππησίους επιστολή, που ονομάζεται επιστολή της χαράς. Ο Παύλος εύχεται στους παραλήπτες του «χαίρετε εν Κυρίω». (Φιλιπ. 3,1). Ήταν άρρωστος, πτωχός, καμιά επιτυχία και κοινωνική άνεση δεν είχε και επί πλέον ήταν σε κάποια φυλακή της Ρώμης ως μελλοθάνατος. Τι τον έκανε να χαίρεται; Ασφαλώς ο Χριστός. Η έλευσή Του, η διδασκαλία Του και ο,τι σχετίζεται με το πρόσωπο του Χριστού τον χαροποιούσαν πολύ. Αυτό που έγραφε, δηλαδή το «εν Χριστώ» και «εν Κυρίω» είναι η πηγή της χαράς του Παύλου.
Σήμερα ο κόσμος ενώ έχει τόσα πολλά αγαθά και μεγάλη ελευθερία στην ζωή του, δεν είναι χαρούμενος. Λείπει από πολλούς ανθρώπους η αναστάσιμη χαρά του Κυρίου μας. Η αμαρτία μπορεί να προσφέρει κάποια διασκέδαση, αλλά βασανίζει τον άνθρωπο και τον κατακερματίζει. Του δημιουργεί άγχος, νευρικότητα και ανασφάλεια. Ευφραίνει λίγο και κολάζει πολύ. Κάνει τον άνθρωπο να ζει με ψευδαισθήσεις, τον παρασύρει σε πράξεις άτοπες και του δημιουργεί απατηλά βιώματα.
Μόνον η εμπιστοσύνη στον αναστάντα Κύριο μπορεί να χαρίσει στον άνθρωπο καταστάσεις αληθινές. Η χαρά της πίστεως είναι διαφορετική από την χαρά του κόσμου. Η χαρά της αιωνιότητος, που εκεί δεν υπάρχει λύπη και στεναγμός αλλά η χαρά του προσώπου του Κυρίου, είναι ο επιδιωκόμενος σκοπός μας.
Αυτήν την χαρά του Κυρίου μας, που είναι καρπός της αναστάσεώς Του, ως Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι σε όλους τους χριστιανούς της. Στους άρχοντες και στον λαό, στους κληρικούς και στους λαϊκούς, στους μικρούς και στους μεγάλους.
Αδελφοί Χαίρετε και Υγιαίνετε·
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Πάσχα 2009
Ο Μητροπολίτης
† Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ
ΠΑΣΧΑ 2009
Προς τον ευσεβή Κλήρο και τον ευλαβή λαό
της καθ ἡμᾶς Ιεράς Μητροπόλεως
Αδελφοί Χριστιανοί και τέκνα εν Κυρίω,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Το τιμιώτατο πάθος του Χριστού είναι η «λυσίποινος πληγή» της σωτηρίας μας. Ο Κύριος είναι «νεκρός νεκρών ιατρός, τραυματίας πολυπόνων ανθρώπων αντιφάρμακον», δηλαδή νεκρός που θεραπεύει τους νεκρούς, τραυματίας που γίνεται αντιφάρμακο ανθρώπων που περνάνε πολλά βάσανα, θα πει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Το πάθος του Κυρίου δημοσιεύει την άβυσσο της θείας αγάπης. Είναι πάθος που έφερε την χαρά στην ζωή των ανθρώπων· «ιδού ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω», λέγει στην περίφημη αναστάσιμη ευχή της η Εκκλησία. Επίσης, οι Απόστολοι, όταν είδαν τον Κύριο αναστάντα, χάρηκαν πολύ. Ο αναστάσιμος χαιρετισμός του Χριστού στις Μυροφόρες ήταν το ρήμα χαίρετε· «και ιδού ο Ιησούς υπήντησεν αυταίς λέγων· χαίρετε» (Ματθ. 28,9). Ο Ευθύμιος ο Ζιγαβηνός τις μυροφόρες γυναίκες που απήγγειλαν στους μαθητές το γεγονός της Αναστάσεως τις ονομάζει διακόνους της χαράς. Η πρώτη γυναίκα έγινε διάκονος της λύπης, ενώ οι γυναίκες που πήγαν στον τάφο του Κυρίου, μάλιστα ανάμεσά τους ήταν και η Υπεραγία Θεοτόκος, αναδείχθηκαν διάκονοι της χαράς. Με τον χαιρετισμό «χαίρετε» ο αναστάς Κύριος κατήργησε την αρχαία κατάρα. Έχουμε ανατροπή της κατάρας. Όπου ακμάζει ο φόβος, έρχεται ο Κύριος και λύει το βίωμα του φόβου και παρέχει στον άνθρωπο το θεοδώρητο χάρισμα της χαράς.
Μέσα στην Αγία Γραφή ο Θεός είναι εκείνος που είναι ο δοτήρ και χορηγός της χαράς στον άνθρωπο. Η χαρά συνδέεται με την παρουσία του Θεού στον άνθρωπο. «Διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου· ευφρανθήσομαι και αγαλλιάσομαι εν σοι» (Ψ. 9,2-3). Οι επεμβάσεις του Θεού στην ζωή μας φέρνουν χαρά. Η αληθινή χαρά προέρχεται από τον Θεό και ο Θεός είναι στην ουσία η αιτία της χαράς.
Ακόμη μεγαλύτερη χαρά είναι η εσωτερική, που προέρχεται από τους καρπούς των αγώνων του ανθρώπου και τις εσχατολογικές προσδοκίες· «ευφροσύνην και αγαλλίασιν ευρήσουσιν εν αυτή» (Ησ. 67,17 κ.ε.) Η πνευματική Ιερουσαλήμ θα φέρει αγαλλίαμα στους ανθρώπους. Η εσχατολογική χαρά είναι προνόμιο όλων των δικαίων. Η χαρά αυτή συνδέεται με την κατάσταση της γαλήνης και της αρμονίας, που υπήρχε στην ζωή του ανθρώπου προ της πτώσεως. Τότε υπήρχε μια θαυμαστή συμβίωση ανθρώπου, ζώων και κτίσεως και όλων αυτών με τον Θεό. Δεν υπήρχε έχθρα ανάμεσά τους. Η χαρά έχει δύο όψεις. Την τωρινή και την μέλλουσα. Και οι δυό είναι αναγκαίες. Η παρούσα αντικατοπτρίζει την μέλλουσα.
Το ότι ο Χριστός είναι η χαρά των ανθρώπων φαίνεται και από τα λόγια Του. «Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή» (Ιω. 15,11). Ο λόγος Του αυτός δηλώνει ότι τότε πράγματι θα νιώσει χαρά ο άνθρωπος, όταν γευθεί την χαρά του Χριστού. Υπάρχει μια επιστολή του αποστόλου Παύλου, η προς Φιλιππησίους επιστολή, που ονομάζεται επιστολή της χαράς. Ο Παύλος εύχεται στους παραλήπτες του «χαίρετε εν Κυρίω». (Φιλιπ. 3,1). Ήταν άρρωστος, πτωχός, καμιά επιτυχία και κοινωνική άνεση δεν είχε και επί πλέον ήταν σε κάποια φυλακή της Ρώμης ως μελλοθάνατος. Τι τον έκανε να χαίρεται; Ασφαλώς ο Χριστός. Η έλευσή Του, η διδασκαλία Του και ο,τι σχετίζεται με το πρόσωπο του Χριστού τον χαροποιούσαν πολύ. Αυτό που έγραφε, δηλαδή το «εν Χριστώ» και «εν Κυρίω» είναι η πηγή της χαράς του Παύλου.
Σήμερα ο κόσμος ενώ έχει τόσα πολλά αγαθά και μεγάλη ελευθερία στην ζωή του, δεν είναι χαρούμενος. Λείπει από πολλούς ανθρώπους η αναστάσιμη χαρά του Κυρίου μας. Η αμαρτία μπορεί να προσφέρει κάποια διασκέδαση, αλλά βασανίζει τον άνθρωπο και τον κατακερματίζει. Του δημιουργεί άγχος, νευρικότητα και ανασφάλεια. Ευφραίνει λίγο και κολάζει πολύ. Κάνει τον άνθρωπο να ζει με ψευδαισθήσεις, τον παρασύρει σε πράξεις άτοπες και του δημιουργεί απατηλά βιώματα.
Μόνον η εμπιστοσύνη στον αναστάντα Κύριο μπορεί να χαρίσει στον άνθρωπο καταστάσεις αληθινές. Η χαρά της πίστεως είναι διαφορετική από την χαρά του κόσμου. Η χαρά της αιωνιότητος, που εκεί δεν υπάρχει λύπη και στεναγμός αλλά η χαρά του προσώπου του Κυρίου, είναι ο επιδιωκόμενος σκοπός μας.
Αυτήν την χαρά του Κυρίου μας, που είναι καρπός της αναστάσεώς Του, ως Επίσκοπος της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας εύχομαι σε όλους τους χριστιανούς της. Στους άρχοντες και στον λαό, στους κληρικούς και στους λαϊκούς, στους μικρούς και στους μεγάλους.
Αδελφοί Χαίρετε και Υγιαίνετε·
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Πάσχα 2009
Ο Μητροπολίτης
† Ο Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας ΙΩΗΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου